شنبه دوازدهم دسامبر میزگردی با حضور نیلوفر بیضایی، داریوش همایون و اسفندیار طبری در انجمن آلمان و امریکای شهر هایدلبرگ و به دعوت گروه "اتحاد برای ایرانی آزاد" برگزار شد. "اتحاد برای ایرانی آزاد" گروهی ست که بعد از انتخابات و با شروع جنبش سبز در هایدلبرگ به‌طور خودجوش تشکیل شد. اعضای این گروه که متشکل از شهروندان ایرانی-آلمانی و آلمانی ست بر این نکته تأکید دارند که وابسته‌گی سیاسی به هیچ گروهی ندارند، از اعتراض مسالمت‌آمیز مردم ایران دفاع می‌کنند و وظیفه‌شان رساندن صدای ایرانی‌یان به خارج از کشور است.

در این میزگرد که با عنوان "دگرگونی در ایران؟" به بحث و بررسی مسائل، مشکلات، نقص‌ها و آینده‌ی جنبش سبز پرداخته شد، بیش از صد نفر شرکت داشتند. حضور پررنگ هم‌شهری‌یان ِ آلمانی‌تبار که به تقریب نیمی از حضار را تشکیل می‌دادند، بس‌یار چشم‌گیر بود. سخن‌ران اول این جلسه که حدود سه ساعت به طول انجامید، آقای دکتر اسفندیار طبری بود. این دانش‌آموخته‌ی فلسفه به تفصیل به شرح دگرگونی در ارزش‌ها و خواسته‌های اجتماعی مردم پرداخت و اضمحلال ترس را به عنوان مانعی اساسی در اعتراض به حکومت جمهوری اسلامی و از مهم‌ترین عوامل تثیت ارزش‌های جدید دانست. به نظر طبری این ارزش‌ها همان خواسته‌های مدنی مردم هستند که امروز به عنوان موتور اعتراض مردم را بر خواسته‌هایشان مصرتر می‌کنند.

نیلوفر بیضایی به عنوان سخن‌ران دوم به شرح نقش زنان در شکل‌گیری جنبش سبز پرداخت. از نظر این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر کمپین یک میلیون امضاء از اولین نطفه‌های شکل‌گیری جنبش سبز بوده است که بر تضاد بین حکومت جمهوری اسلامی و زنان تأکید داشته است. بیضائی جنبش سبز را واجد کیفیت زنانه می‌بیند و خواسته‌های زنان از آغاز پیروزی ِ انقلاب اسلامی تا به امروز را اهرمی می‌بیند که به اعتراض جان می‌بخشیده است. اسفندیار طبری اما جنبش سبز را فاقد جنسیت می‌داند و دگرگونی ِ ارزش‌ها را مهم‌ترین ویژه‌گی جنبش می‌داند؛ ویژه‌گی‌ای که مرز جنسی نمی‌شناسد.



داریوش همایون سخن‌رانی خود را با اشاره‌ی کوتاهی به تاریخ سرشار از تنش ایران از 2500 سال پیش تا به امروز آغاز کرد. این وزیر سابق در دوران حکومت محمدرضا شاه گفت، همه‌ی گروه‌ها و فعالان سیاسی ایرانی اشتباه داشته‌اند و اصل نباید بر مجازات باشد. همایون تأکید کرد، هر کس قدم در راه جنبش بگذارد، خوش آمده است و گذشته‌ی افراد را نباید معیار نفی یا جذب افراد قرار داد، چرا که همه‌ی ایرانی‌ها خطا کرده‌اند. او با این استدلال بی‌اعتمادی نسبت به جنبش سبز به بهانه‌ی رهبری آن را نفی کرد. همایون جنبش سبز را اولین جنبش مدنی ایران دانست و انقلاب 57 را حادثه‌ای که بخش پنهان انسان ایرانی را در مقابل او قرار داد تا خودش را بشناسد. همایون معتقد است جنبش سبز ایرانی‌یان را به جامعه‌ی مدنی خواهد رساند و سال 1388 را گذار از دیکتاتوری به دموکراسی خواند. او در پاسخ به پرسش یکی از حضار که موسوی و کروبی را رهبران جنبش سبز شمرد گفت: «جنبش سبز همان راه سبز امید نیست.» به نظر همایون جنبش سبز حرکتی اجتماعی فراتر از افراد و رهبران است و بر خواسته‌های جامعه‌ی ایران متکی ست و نه بر افراد.

United for a free Iran